Δύο δημοσιεύματα χτες για το Πεδίο του Άρεως. Ένα στην ιστοσελίδα του ΣΚΑΪ και ένα στην εφημερίδα Καθημερινή. Και τα δύο περιγράφουν μία κατάσταση “εκτός τροχιάς”. Τρεις λέξεις γραμμένες με σπρέι σε αντίστοιχες προτομές αγωνιστών του 1821, μερικά (όχι λίγα) σπασμένα κολωνάκια φωτισμού και το νεο “άβατο” κατασκευάστηκε;
Αναρωτιόμαστε, οι άνθρωποι αυτοί συχνάζουν στο πάρκο; Πώς το απαξιώνουν με τέτοια ευκολία στηριγμένοι κάποια, λίγα, παραβατικά φαινόμενα; Γράφουν ότι δεν τηρούνται τα μέτρα προφύλαξης και γίνονται κορονοπάρτυ. Γιατί ποιον λόγο κάνουν την τρίχα τριχιά; Γνωρίζουν ότι είναι ο μόνος δημόσιος, ανοικτός χώρος σε απόσταση χιλιομέτρων και επομένως θα συγκεντρωθεί κόσμος; Επίσης γνωρίζουν ότι στα πάρκα η μάσκα συστήνεται, αλλά δεν επιβάλλεται;
Πράγματι το πάρκο γνώρισε μέρες σκοτεινές, όχι όμως σήμερα, αυτά ανήκουν στο παρελθόν. Και αυτό οφείλεται στους επισκέπτες του, περίοικους και μη, που με τους αγώνες τους το καθάρισαν και το κατέστησαν πάλι λειτουργικό ώστε η σημερινή μεγάλη επισκεψιμότητα να του εμφυσήσει καινούργια ζωή. Και αυτός ο κόσμος, μόνο με την παρουσία του, έδιωξε μακριά από το πάρκο τά έκνομα φαινόμενα. Είναι παγκοσμίως γνωστό ότι η μεγάλη επισκεψιμότητα στους ελεύθερους χώρους είναι ο κύριος παράγοντας ασφάλειάς τους.
Σήμερα το επισκέπτονται όλες οι ηλικίες οι τάξεις και οι φυλές. Οικογένειες με παιδιά, ηλικιωμένοι, ζευγάρια, και μοναχικοί νιώθοντας ασφάλεια και απολαμβάνοντας το πρασινο.
Έχουν να γίνουν πολλά ακόμα: οι υδάτινες διαδρομές να λειτουργήσουν, να αποδοθούν καθαρά όλα τα παρτέρια, να επισκευαστούν υποδομές, η φύλαξη να γίνει πιο ουσιαστική, να αποκατασταθεί η νομιμότητα και η λειτουργική σχέση με το Πάρκο, σε ότι αφορά τον περιβάλλοντα χώρο του κτιρίου «Άλσος» που είναι το μοναδικό άβατο του Πάρκου μας. Το ίδιο το Πάρκο όμως δεν είναι άβατο παρά μόνο στο μυαλό κάποιων και δεν ξέρουμε τους λόγους (τους υποπτευόμαστε βέβαια!), που το χαρακτηρίζουν έτσι.
Να ξέρουν, όμως ότι το σχέδιο δεν θα περάσει. Οι δημόσιοι ελεύθεροι χώροι έχουν να κάνουν με την ποιότητα της ζωής μας και δεν είμαστε διατεθειμένοι να τη χαρίσουμε σε κανέναν.