Το Πάρκο μας έχει γεμίσει επισκέπτες. Οικογένειες, παιδιά, νέοι, ηλικιωμένοι, σκυλιά με τους ιδιοκτήτες τους, δρομείς, ποδήλατα, μπάλες, ομάδες γυμναστικής, ομάδες μουσικής, οικογένειες για πικνίκ και ότι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί από μια κοινωνική ζωή που ασφυκτιά έτσι και αλλιώς από τους περιορισμένους ελεύθερους δημόσιους χώρους και πολύ περισσότερο στις συνθήκες της πανδημίας.
Σε όλους τους χώρους πάντα υπήρχαν και υπάρχουν άνθρωποι επιθετικοί που θεωρούν ότι η δική τους ανάγκη είναι η μοναδική και οι άλλοι “να κάνουν πέρα”.
Τέτοιες εγκληματικές συμπεριφορές, πλέον της ποινικής αντιμετώπισής τους, πρέπει να αντιμετωπισθούν από όλους με αποφασιστικότητα.
Η κοινωνία μας ήταν πάντα κοινωνία συμβίωσης, παλαιά με τις μικρές γειτονιές, τώρα με τις πολυκατοικίες και πάντα με την υποχρέωση του αμοιβαίου σεβασμού και ανεκτικότητας.
Να βρούμε τον τρόπο να συμβιώσουμε, να προτείνουμε εμείς τα μέτρα που θα βοηθήσουν σε αυτή την συνύπαρξη. Σε άλλη περίπτωση θα έρθουν άλλοι απ’ έξω να επιβάλουν λύσεις που θα είναι και αυταρχικές και δυσάρεστες για όλους.