Σιγά-σιγά, παρόλο τo κρύο, όλο και περισσότερος κόσμος επισκέπτεται το Πάρκο. Γονείς με παιδιά, ζευγαράκια, παρέες. Επισκέπτονται όλο το Πάρκο; Ισως το πιο έρημο μέρος του πάρκου είναι σήμερα αυτό που θεωρητικά θα ήταν το σημείο αναφοράς του και ο βασικός χώρος έλξης επισκεπτών: «το Άλσος». Σπάνια στο καφέ υπάρχουν 1-2 παρέες, το δε προαύλιο είναι πάντα άδειο.
Στην ημερίδα για τα ναρκωτικά τονιστηκε ότι όλοι, και ιδιαίτερα οι νέοι, χρειάζονται δραστηριότητες που να τους «ανεβάζουν» δημιουργικά: Μουσική, χορό, τέχνες και φυσικά αθλητισμό. Το «Αλσος» φτιάχτηκε σαν σημείο αναφοράς στο Πάρκο για να φιλοξενεί δραστηριότητες πολιτισμού. Υπάρχουν εκατοντάδες ομάδες θεάτρου, μουσικής, χορου που ψάχνουν απεγνωσμένα για έναν χώρο να εκφραστούν.
Αντί για αυτό, η τότε διοίκηση της Περιφέρειας (επί Δούρου) νοίκιασε τον χώρο για 25 χρόνια (!) για να δημιουργηθεί ένα νυχτερινό κέντρο-συναυλιακός χώρος που πρακτικα λειτουργεί μόνο μετά τις 9:30 το βράδυ. Οταν το Πεδίο του Άρεως είναι κλειστό! Περιτειχισμένο, τσιμεντωμένο και με μια κυκλώπια σκηνή.
Σε αντίθεση το μικρό περίπτερο στην Γαρδένια, μιά ακτίνα χαράς στο πάρκο, έχει εκατοντάδες επισκέπτες όλη την ημέρα.
Τι αντίθεση με την έρημο τοπίο στο “Αλσος”! Πόσος κόσμος – οικογένειες, νέοι, παρέες, περαστικοί – θα μαζεύονταν αν λειτουργούσε σαν αναψυκτήριο, μέσα στο πράσινο, με μια σκηνή για πολιτιστικά θεάματα, όπως το είχε σχεδιάσει η “Ανάπλαση”! Και ο επιχειρηματίας θα ήταν κερδοφόρος και το Πάρκο θα γιόρταζε καθημερινά.
Ποιος είναι υπεύθυνος για αυτή την θλιβερή εξέλιξη του χώρου που μπορούσε να είναι το στολίδι του Πεδίου του Άρεως;
